Sala Senatorska, Sala Poselska, Sala Pod Ptakami... to tylko niektóre z reprezentacyjnych pomieszczeń, które czekają na Was na drugim piętrze Zamku. To właśnie tutaj obejrzycie popularne wśród odwiedzających rzeźby wawelskich głów oraz słynne na cały świat arrasy z kolekcji króla Zygmunta Augusta.
Sala Poselska jest jedną z dwóch największych komnat Zamku. To tutaj odbywały się obrady sejmów. W XVI wieku służyła również jako sala tronowa i audiencjonalna oraz sądowa. W swojej historii pełniła także funkcję sali tanecznej - między innymi podczas uroczystości koronacyjnych Henryka Walezego i weselnych Zygmunta III. Sala Poselska jest nazywana również Salą Pod Głowami, a nazwę tę zawdzięcza wyjątkowej dekoracji stropu, którego kasetony zdobi trzydzieści realistycznie rzeźbionych głów. Pierwotnie było ich 193 i zostały wykonane około roku 1540 przez wrocławskich mistrzów - Sebastiana Tauerbacha i Hansa Snycerza. Z tego samego czasu pochodzi podstropowy fryz malowany przez Dionizego Stubę, ilustrujący historię życia ludzkiego – antyczny traktat przypisywany Kebesowi. Urządzenie Sali Poselskiej nawiązuje do jej historycznych funkcji. Znajduje się w niej m.in. fotel (poltrone) zastępujący niezachowany tron.
W XVI wieku Sala Pod Ptakami pełniła funkcję sali tronowej i audiencjonalnej, do czego nawiązuje umieszczone na podeście krzesło. Po pożarze roku 1595 została przebudowana – z tego okresu pochodzi monumentalny kominek z herbami Polski i herbem dynastycznym dynastii Wazów przedstawiającym snopek wykonany przez Ambrożego Meazziego. Wiadomo, że w tym samym czasie, około roku 1600, pomieszczenie to zdobiły metalowe ptaki zawieszone u stropu, stąd nazwa, do której dziś nawiązują ptaki namalowane na fryzie obiegającym salę. Oryginalne stropowe obrazy Tomasza Dolabelli przepadły w pożarze w roku 1702. Obecne malowidła są dziełem Felicjana Szczęsnego Kowarskiego z 1929 roku.
W właśnie w tej sali w roku 1595 zaczął się pożar Wawelu. Przebudowana przez Giovannego Trevano była pierwszą salą barokową na zamku oraz jednym z pierwszych przykładów baroku w Rzeczypospolitej. Ściany pokryto kurdybanem - skórą garbowaną, barwioną, po czym intensywnie zdobioną we wzory tłoczeniami, złoceniami lub srebrzeniami oraz malowidłami.
W XVI wieku była określana jako izba wielka (stuba magna), w której odbywały się królewskie sądy. W czasie uroczystości ślubnych króla Zygmunta I i Bony Sforzy komnata ta służyła jako paradna sypialnia królewska. Po 1595 roku otrzymała nowy strop z okazałym rzeźbionym orłem, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Rzeźba niestety spłonęła w pożarze w 1702 roku i nie zachowała się do naszych czasów. Dzisiejszy strop wypełniają malowidła Leonarda Pękalskiego z lat 1933–1934, przedstawiające m.in. Józefa Piłsudskiego na czele Legionów.
Największa salą Zamku jest Sala Senatorska. To tutaj odbywały się ważne uroczystości państwowe (m.in. posiedzenia senatu) i dworskie, wesela królewskie, bale i widowiska teatralne. W 1518 roku odbyło się tu pierwsze królewskie wesele – Zygmunta I Starego i Bony Sforzy.
Ściany sali pokryte są kurdybanem, czyli barwioną, garbowaną skórą, zdobioną w tłoczone wzory, złocenia oraz malowidła. Kurdyban z Sali Senatorskiej jest datowany na 1. ćwierci XVIII wieku i pochodzi z zamku w Moritzburgu. Został zakupiony w okresie międzywojennym od wiedeńskiego antykwariusza Szymona Szwarca.
W miejscu tronu królewskiego ustawiono klasycystyczny fotel (należący prawdopodobnie do króla Stanisława Augusta Poniatowskiego). Przy ścianie zachodniej umieszczono drewniany balkon z 1592 roku. W pomieszczeniu znajdują się również arrasy werdiury (czyli o tematyce krajobrazowo-zwierzęcej) i arrasy z herbami Polski i Litwy. Przy ścianach zwiedzający mogą zobaczyć włoskie krzesła z poręczami pochodzące z 1. połowy XVII wieku. Obecnie sala ta jest niekiedy wykorzystywana na koncerty i w czasie państwowych uroczystości.
Sala Turniejowa, zwana również salą Rady Królewskiej, bowiem to tutaj odbywały się jej posiedzenia, jest nakryta stropem kasetonowym, a swoją nazwę zawdzięcza tematyce fryzu podstropowego obiegającego salę.
Motywem wiodącym przedstawienia jest turniej rycerski odbywający się przy akompaniamencie dwóch orkiestr. Rycerze ubrani w zbroje i hełmy oraz uzbrojeni w miecze i kopie dosiadają koni okrytych bojowymi, ciężkimi czaprakami. Dolną część fryzu stanowi girlanda. Tematyka rycerska, tak bardzo obecna w okresie średniowiecza, nie straciła na popularności również w epoce renesansu. Nie mogło jej zatem zabraknąć w przestrzeniach Zamku Królewskiego na Wawelu. Fryz został namalowany w 4. dekadzie XVI wieku przez Hansa Dürera (brata słynnego Albrechta) i pochodzącego z Wrocławia Antoniego Wiedta. W komnacie znajduje się również osiemnastowieczny piec kaflowy pochodzący z pałacu w Wiśniowcu. Został przeniesiony na Wawel w czasie prac restauratorskich na początku XX wieku.
To wszystko i jeszcze więcej czeka na Was w Zamku Królewskim na Wawelu!
Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą biletów, na tą i inne trasy zwiedzania.